Ergens in ieder mens is het te vinden: de verbazing en het onbegrip dat de aarde eigendom kan zijn en verhandeld kan worden. Het is de frontale botsing die ieder kind kan beleven en die welbeschouwd geen botsing met de werkelijkheid is - want de aarde kán geen bezit zijn - maar een botsing met een ‘geleefde leugen’. In deze waargemaakte leugen kan de aarde worden opgedeeld, opgekocht en opgebruikt.
Maar: “hoe kun je de lucht bezitten?”