Angst voor de ander
Het is een hele sprong. Zó waan je je in een democratisch land, een van de meest vrije en moderne landen ter wereld. En zó leef je in een land waarin banken je bankrekening kunnen blokkeren omdat je informatie verspreidt die ‘desinformatie’ wordt genoemd en/of omdat je ‘complottheorieën’ verspreidt.
De aard van deze (des)informatie en complottheorieën is hier nu niet waar het om gaat.
Dat het zo kan zijn, dat een bank (een onderneming die privé-eigendom is en die zoals andere 'ondernemingen gewoon bestaat om winst te maken) een mens of een onderneming of organisatie ‘eruit kan gooien’ zonder dat daar wetgeving en een rechterlijke uitspraak aan ten grondslag ligt, is onbestaanbaar.
Het is een vorm van rechteloosheid die in een beschaafd land niet voorkomt.
Je krijgt de indruk dat de rede plaats heeft gemaakt voor de angst.
Angst om te sterven.
Angst om ziek te zijn.
Angst om besmet te worden.
Angst voor de ander.
Angst voor een gedachte die de jouwe niet is.
Angst om kennis te nemen van feiten die niet in jouw beeld passen.
Angst om tot een overwogen eigen oordeel te komen.
En zoals het niet om die (des)informatie of die complottheorieën gaat, gaat het hier nu ook niet om de vraag tot wélk oordeel een mens komt.
Elk oordeel, elk mens- of wereldbeeld is in orde, zolang het in vrije uitwisseling kan worden gebracht met andere oordelen, wereld- of mensbeelden.
Zij kunnen niet worden verboden of uitgeroeid.
Daden, die uit oordelen, mens- of wereldbeelden voortkomen en die anderen schaden, kunnen wel verboden worden.
Wanneer ‘corona’ als bijwerking heeft, dat het elementaire rechtsbewustzijn dat wenselijk is om dit te begrijpen vervliegt, dan hebben we hier inderdaad te maken met een apocalyptische pandemie. Daar zal geen vaccin of kruid tegen gewassen zijn, alhoewel een goed begrip van wat wordt aangeduid als ‘sociale driegeleding’ ook hierin veel goeds kan doen…
Oorspronkelijk gepubliceerd: Driegonaal jrg 37, nr.4