Betonrot
Déze ontwikkeling is al langer dan een decennium, misschien nog wel langer gaande: het politiek bestel is onmachtig om deugdelijke wetgeving in elkaar te draaien. Er is geen menskracht en er zijn geen middelen om toe te zien op het naleven van wetten en regels. En de overheid zelf gaat voorop in het niet naleven van wetgeving.
Het instorten van de Wilhelminatoren is daarvoor een passend symbool. De betonrot was al geconstateerd en het ding was al afgesloten voor publiek. Een mooi detail: het KNMI stelde een lichte seismologische schok vast maar kan niet vaststellen of deze minieme aardschok de instorting veroorzaakte of juist door de instorting van de toren is veroorzaakt.
De tijd van kleine aanpassingen en reparaties is voorbij. Het politiek bestel moet op een nieuw fundament.
De aangelegenheden in sectoren als onderwijs, kunst, wetenschap, zorg e.d. moeten aangelegenheden worden die niet door ‘de politiek’ maar door de betrokkenen worden geregeld. Politiek en overheid houden zich bezig met zaken die elk mens aangaan - en waarover dus ook elk mens kan en mag mee-bestemmen. Bijvoorbeeld: welke rechten regelen we voor elkaar (en daarmee ook voor onszelf) als het gaat om bestaanszekerheid in geval van chronische ziekte of ouderdom; verdeling van arbeid; verdeling van woonruimte; gebruik van grond. Politiek en overheid bepalen ook welke grenzen aan de economie gesteld worden (denk aan milieuvereisten, arbeidsvoorwaarden) terwijl het organiseren van productie, circulatie en consumptie – de eigenlijke economische bedrijvigheid - de verantwoordelijkheid is van degenen die daadwerkelijk in de economie werkzaam zijn.
Op basis van deze principes kan een stevig nieuw sociaal bouwwerk worden opgezet.