Een rijk gedachteleven
Het valt niet te ontkennen dat de Marguerite Bérard, zij ging in april als bestuursvoorzitter aan de slag bij ABN AMRO, een kordate indruk maakt. Van 2026 tot en met 2028 gaat zij de aandeelhouders blij maken met 7,5 miljard euro winst.
Hoe zij dat voor elkaar krijgt? Op hoofdpunten: 5.200 van de (in 2024) 27.500 werknemers eruit. Méér klanten trekken. De klanten méér diensten laten afnemen.
Heel elegant, Bérard is een Parisienne, had zij vorige week dinsdag twee uur de tijd om dit plan wereldkundig te maken en aan de aandeelhouders te presenteren – en werd het ABN AMRO werkvolk een dag later ingelicht.
Hoe kordaat ook, toch leek deze uitspraak van Bérard, gedaan tijdens de presentatie aan de aandeelhouders, een beetje verwarrend: “Wij hebben dit plan gemaakt met al onze belanghebbenden in gedachten, en dus ook onze klanten.”
Maar doordenkend werd alles toch weer duidelijk: de medewerkers van ABN AMRO waren óók in de gedachten van de plannenmakers: een flink deel van hen vliegt er immers uit. En de klanten, waar méér aan verdiend moet worden, die waren zeker óók in de gedachten van de plannenmakers. – Het wekt bijna verbazing dat er in hun gedachten óók nog plaats was voor de aandeelhouders.
Een rijk gedachteleven kost geen geld.
Daarom nog twee gratis vragen:
- waarom is het eigenlijk zo dat de belangen van aandeelhouders boven die van medewerkers of klanten gaan?
- als wij zouden willen dat geld een vruchtbare rol speelt: waarom zijn banken dan zó vorm gegeven dat hun activiteit uitsluitend dienstbaar is aan de belangen van hun eigenaren/aandeelhouders?