Hulpkabouter
Iedere dag van het jaar 171 20-tons vrachtwagens vol staalslakken: een ‘restproduct’ van de staalproductie bij Tata Steel (cijfers van 2015/16). Oftewel: 10% van de totale hoeveelheid industrieafval in Nederland. Wat gebeurt daarmee?
“Niets om je bezorgd over te maken”, verklaarde staatssecretaris Heijnen. De staatssecretaris maakt zich geen zorgen over mogelijke gezondheids- of milieuschade. "Als ik me zorgen zou maken, zou ik het per direct verbieden." (NOS, 12/4/24)
Een hele geruststelling!
De staalslakken worden gebruikt in de wegenbouw. Er worden (geluids)wallen en dijken mee opgetrokken. De Inspectie Leefomgeving en Transport meldde dat zich zware metalen uit de slak losmaken wanneer de staalslakken in verbinding komen met water. Die dringen geleidelijk door tot in het grondwater. Omwonenden kunnen er last van krijgen: bloedneuzen, brandwonden en huidirritatie.
In Zeeland is het kreeftenseizoen in maart begonnen. Een kreeftenvisser vertelde op NPO Radio 1 dat hij in 4 werkweken maar liefst 6 kreeften ving, die bovendien allemaal ziek waren. Er is sprake van massale kreeftensterfte. En, inderdaad, ook van tonnen staalslak waarmee in de Oosterschelde dijken en vaargeulen worden versterkt.
De Tweede Kamer boog zich er ook over. Op krachtige wijze: er wordt een meldplicht ingesteld voor het gebruik van staalslakken. Dan kunnen overheden beoordelen of het gebruik van staalslakken in het betreffende geval verantwoord is.
Het is wonderlijk: ieder weldenkend mens zal beseffen dat we hier getuige zijn van een volgende milieuramp en van een schandelijke nalatigheid van regering en parlement. En waarom? Om het mogelijk te maken dat een industrie die decennialang de bevolking in de wijde omtrek ziek kon maken en die miljardensteun verlangt nu er vergroend moet worden, dagelijks 171 vrachtwagens vol vervuilende troep over het hele land heen kan verspreiden?
De staat werd ooit gezien als ‘dienaar van het volk’. ‘Hulpkabouter van de economie’ is nu een betere omschrijving.