Ondertussen in Gaza
De bedoeling van woorden is, dat zij ons in staat stellen met elkaar te communiceren. Dat wordt vergemakkelijkt wanneer woorden voor degenen die communiceren een gelijke betekenis hebben. Wanneer dat niet zo is, verdwijnt het onderwerp waarover gecommuniceerd werd naar de achtergrond - en gaat het gesprek over de betekenis van de woorden.
Dan wordt het ‘communiceren over het communiceren’.
Kennis van dit verder alledaagse gegeven, schept de mogelijkheid de communicatie weg te houden van de werkelijkheid. Het gesprek wordt vastgehouden in een gesprek over de betekenis van woorden. De werkelijkheid blijft buiten de communicatie.
Ondertussen zijn er in Gaza ruim 50.000 mensen gedood, waaronder duizenden kinderen; huizen, scholen, winkels, ziekenhuizen zijn verwoest; er is hongersnood; er is nauwelijks nog medische zorg.
Het gesprek hierover mondt meestal uit in de twist of dit alles genocide mag worden genoemd of niet.
Maar inmiddels zijn er geen woorden meer te vinden die de werkelijkheid in Gaza verklaren of billijken. Ruim een miljoen mensen zitten er als ratten in de val en worden ook zo behandeld. Door mensen die niet alleen de ander, maar ook zichzelf van menselijkheid ontdoen.