Over de schutting
Een karakteristiek van de huidige praktijk in de economie is dat alles dat negatief op het bedrijfsresultaat kan inwerken als het even kan over de schutting wordt gegooid.
Dat is natuurlijk geen ‘economische terminologie’. Liever spreekt men dan over het ‘externaliseren’ van kosten. Dat kan op allerlei manieren.
Voedingsmiddelen op de markt brengen waar mensen (op den duur) ziek van worden. De gevolgen en de kosten zijn voor de anderen.
Onveilige of ongezonde arbeidsomstandigheden niet verbeteren. De gevolgen en de kosten zijn voor de anderen.
Giftige stoffen die in het productieproces vrijkomen de lucht of het water in laten stromen. De gevolgen en de kosten zijn voor de anderen.
Producten op de markt brengen terwijl niet duidelijk is wat er met die producten moet gebeuren als ze opgebruikt zijn. De gevolgen en de kosten zijn voor de anderen.
Grondstoffen gebruiken waarvoor regenwouden worden omgekapt, dorpen van de kaart verdwijnen, gemeenschappen worden vernietigd. De gevolgen en de kosten zijn voor…
Als we een andere economische praktijk willen, is ‘de juiste prijs’ het richtsnoer: alles wat in de economie geproduceerd wordt, moet een ‘zo juist mogelijke prijs’ krijgen: zodat ieder die eraan heeft meegewerkt van zijn aandeel in de opbrengst menswaardig kan leven. Menswaardig leven betekent: leven zonder dagelijkse zorg om het materiële bestaan, in een omgeving die niet verwoest of vergiftigd is.
Een wereld zonder schuttingen.